عطارد (تیر)

مدار غیر عادی عطارد، این سیاره ی کوچک را به فاصله ی 47 میلیون کیلومتری خورشید نزدیک می کند و آن را تا فاصله ی 70 میلیون کیلومتری خورشید هم می برد.

اگر گسی می توانست روی سطح سوزان عطارد بایستد، هنگامی که این سیاره در نزدیک ترین نقطه نسبت به خورشید قرار دارد، ستاره ی ما بیش از 3 برابر بزرگ تر از اندازه ای که از روی زمین دیده می شود ظاهر می شد.

دما روی سطح عطارد تا 430 درجه ی سانتیگراد هم می رسد. دمای شب در سطح این سیاره تا منفی 180 درجه سلسیوس افت می کند، چرا که عطارد اتمسفری ندارد تا گرمایش را حفظ کند.

به جز در هنگام سپیده دم و یا گرگ و میش هوا، مشاهده ی مستقیم عطارد از زمین دشوار است، چرا که این سیاره به خورشید بسیار نزدیک است. عطارد 13بار در هر قرن به طور غیرمستقیم قابل مشاهده است، در این رویداد که "گذر عطارد" نام دارد، از روی زمین می توان مشاهده کرد که این سیاره از مقابل خورشید عبور می کند.

گذر اخیر سیاره عطارد دوشنبه ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۵ (۹ مه ۲۰۱۶) از ساعت ۱۵:۴۱ تا ۲۳:۱۰ به وقت تهران رخ داد. گذر قبلی عطارد که از ایران هم قابل رویت بود سال ۱۳۸۲ رخ داد و گذر بعدی سال ۱۳۹۸ در مناطق غربی ایران قابل مشاهده خواهد بود. اولین گذر در قرن پانزدهم خورشیدی نیز در سال ۱۴۱۱ رخ خواهد داد.

 

عطارد با سرعتی معادل 50 کیلومتر بر ثانیه – سریع تر از هر سیاره ی دیگری در منظومه ی خورشیدی – در فضا سیر می کند و هر 88 روز یک دور حول محور خورشید می گردد.

یک روز خورشیدی عطارد ( یک شبانه روز) برابر با 175.97 روز زمینی است.

منبع: ناسا - Space.com

ترجمه : فرهنگ پناهی

منظومه ی خورشیدی

یک منظومه ی خورشیدی تشکیل متشکل از یک ستاره و تمام اشیائی است که در مداری حول محور آن گردش می کنند.

منظومه ی خورشیدی ما از خورشید (ستاره ی ما) ، 8 سیاره و ماه های طبیعی آن ها ( مثل کره ی ماه ما) ، سیاره های کوتوله ، شهاب سنگ ها و ستاره های دنباله دار است. منظومه ی خورشیدی ما در یکی از مارپیچ های خارجی کهکشان راه شیری قرار دارد.

 

منظومه ی خورشیدی ما حدود 4.6 میلیارد سال قبل شکل گرفت. چهار سیاره ی نزدیک به خورشید – عطارد ، ناهید ، زمین و مریخ – سیارات خاکی نامیده می شوند، چرا که جامد اند و از سطوح سنگی و صخره ای برخوردار اند.

 

دوسیاره ای که خارج از مدار مریخ و دورتر از آن نسبت به خورشید در گردش اند – مشتری و زحل – تحت عنوان غول های گازی شناخته می شوند. دورترین سیارات شامل اورانوس و نپتون با نام غول های یخی شناخته می شوند.

 

اتمسفر زمین عمدتا از نیتروژن و اکسیژن تشکیل شده است. عطارد اتمسفر بسیار نازکی دارد در حالی که سیاره زهره دارای اتمسفری بسیار غلیظ است که به طور عمده از کربن دی اکسید تشکیل شده است.

مریخ دارای اتمسفری بسیار نازک از کربن دی اکسید است. مشتری و زحل عمدتا از هیدروژن و هلیوم تشکیل شده اند، در حالی که بخش اعظم مواد سازنده ی  اورانوس و نپتون آب، آمونیاک، متان و پوشش یخی اطراف هسته ی آن ها است.

 

فضاپیماهای ویجر1 و 2 به سوی غول های گازی رفته اند و ویجر2 با پرواز حول آن ها تصاویری تهیه کرده است.

 

 منبع: ناسا

ترجمه: فرهنگ پناهی

خورشید

با مقدمات آغاز می کنیم، آن چه لازم است از خورشید بدانیم و در مطالب بعدی به بررسی عمیق تر خواهیم پرداخت.

خورشید یک ستاره است. یک توپ داغ که از گازهای درخشان تشکیل شده است و برای ما از این جهت مهم است که نقش قلب منظومه ی خورشیدی را بازی می کند.

دایره ی تأثیرگذاری خورشید بسیار فراتر از مدار نپتون و پلوتو است؛ بدون انرژی و گرمای قوی خورشید، زندگی روی کره ی زمین وجود نداشت. اگرچه خورشید برای ما بسیار مهم و ویژه است، میلیاردها ستاره همانند خورشید ما در سرتاسر کهکشان راه شیری پراکنده اند.

اگر خورشید به اندازه ی یک درب ورودی عادی خانه بود، زمین را باید به اندازه ی یک سکه ی کوچک در نظر می گرفتیم.

دمای هسته ی خورشید حدود 15 میلیون درجه ی سانتیگراد است.

 

قطر متوسط: 1.390.000 کیلومتر – حدود 109 برابر زمین

دوره چرخش در استوا: حدود 27 روز

دوره چرخش در قطب ها: حدود 36 روز

دمای سطح: 5.538 درجه ی سانتیگراد

ترکیب بندی: هیدروژن و هلیوم

منبع: ناسا

ترجمه: فرهنگ پناهی

در ادامه مطلب تصاویری شگفت انگیز از خورشید را مشاهده کنید!