منظومه ی خورشیدی
یک منظومه ی خورشیدی تشکیل متشکل از یک ستاره و تمام اشیائی است که در مداری حول محور آن گردش می کنند.
منظومه ی خورشیدی ما از خورشید (ستاره ی ما) ، 8 سیاره و ماه های طبیعی آن ها ( مثل کره ی ماه ما) ، سیاره های کوتوله ، شهاب سنگ ها و ستاره های دنباله دار است. منظومه ی خورشیدی ما در یکی از مارپیچ های خارجی کهکشان راه شیری قرار دارد.
منظومه ی خورشیدی ما حدود 4.6 میلیارد سال قبل شکل گرفت. چهار سیاره ی نزدیک به خورشید – عطارد ، ناهید ، زمین و مریخ – سیارات خاکی نامیده می شوند، چرا که جامد اند و از سطوح سنگی و صخره ای برخوردار اند.
دوسیاره ای که خارج از مدار مریخ و دورتر از آن نسبت به خورشید در گردش اند – مشتری و زحل – تحت عنوان غول های گازی شناخته می شوند. دورترین سیارات شامل اورانوس و نپتون با نام غول های یخی شناخته می شوند.
اتمسفر زمین عمدتا از نیتروژن و اکسیژن تشکیل شده است. عطارد اتمسفر بسیار نازکی دارد در حالی که سیاره زهره دارای اتمسفری بسیار غلیظ است که به طور عمده از کربن دی اکسید تشکیل شده است.
مریخ دارای اتمسفری بسیار نازک از کربن دی اکسید است. مشتری و زحل عمدتا از هیدروژن و هلیوم تشکیل شده اند، در حالی که بخش اعظم مواد سازنده ی اورانوس و نپتون آب، آمونیاک، متان و پوشش یخی اطراف هسته ی آن ها است.
فضاپیماهای ویجر1 و 2 به سوی غول های گازی رفته اند و ویجر2 با پرواز حول آن ها تصاویری تهیه کرده است.
منبع: ناسا
ترجمه: فرهنگ پناهی
